Otru mundu ye posible
jueves, 3 de julio de 2014
sábado, 24 de mayo de 2014
Dialogos en Letavia
lunes, 12 de mayo de 2014
Un cambíu interior
Cualesquier día espertaremos d'un suañu prefabricáu pol sistema y nos daremos cuenta que la hestoría ta escrita polos vencedores, pero la nuesa escribese col nueso coral, tan imperfecta, pequeña,... pero enllena de valores (los que deprendimos pol camín),d'autenticidá, la nuesa esencia, los nuesos erros y sobro too, única.
Porque lo que somos ye frutu de lo que facemos y si tamos hoi equí ye poles decisiones que tomamos nel pasáu, hasta qu'n día nos damos cuenta que lo desconociu ta dientru de nós y conocenos a nós mesmos ye un actu de deslealtá al sistema. Poro, sintimos mieos de nun ser aceptaos pola sociedá que nos moldeo un llugar pente la multitú, la ignominia ye'l castigu pola ofensa al Dios censor.
El cambíu ta ehí, dientru de cada persona y nun ye más qu'escuchar el nueso corazón y siguir el camín haza la felicidá, failo tuyu.
sábado, 6 de abril de 2013
Esnalar como corios.
Una tarde soleyera taba sentáu nun bancu del parque Ferrera frente al estanque de los coríos, cisnes y perques, cuando me decate que dos corios n'actitú ofensiva taben engarrandose, momentu que non duru enforma, pa dempués dixebrase en direcciones opuestes y esnalar pa soltar esa enerxía qu'inda-yos quedaba de la engarradiella anterior. Pasáu un tiempu vuelven cruciase, mirandose como si nun asocediera nada.
Quede perplexu pensando que si los coríos tuvieren una mente humana, un ego o pensamientu artificial, este sería'l desenllaz dempués de la engarradiella;
" Esi de que va, ye increible qu'inda tenga'l valor de pasar a unos centimetros del mio. Créese qu'esti estanque ye so, nun respeta'l mio espaciu priváu, esi coríu nun tien el mio enfotu, amás seguro que lo fixo pa buscar espolín, voi pensar dalguna cosa por que se alcuerde bien de la mio"
Y asina seguira la mente cola pesada carga díes, meses, años... Esa enerxía emocional que se xenera en pensamientos ye ego. Perdimos l'aldu de la vida y d'el nuesu "yo" real, cambiandolo por un "yo y la mio hestoria" que nos anula como Ser.
Quiciabes sía al momentu de "esnalar" o dichu más humananmente "llibranos de la pesada carga de les nueses hestories" y volver al únicu llugar de poder, el momentu presente.
Quede perplexu pensando que si los coríos tuvieren una mente humana, un ego o pensamientu artificial, este sería'l desenllaz dempués de la engarradiella;
" Esi de que va, ye increible qu'inda tenga'l valor de pasar a unos centimetros del mio. Créese qu'esti estanque ye so, nun respeta'l mio espaciu priváu, esi coríu nun tien el mio enfotu, amás seguro que lo fixo pa buscar espolín, voi pensar dalguna cosa por que se alcuerde bien de la mio"
Y asina seguira la mente cola pesada carga díes, meses, años... Esa enerxía emocional que se xenera en pensamientos ye ego. Perdimos l'aldu de la vida y d'el nuesu "yo" real, cambiandolo por un "yo y la mio hestoria" que nos anula como Ser.
Quiciabes sía al momentu de "esnalar" o dichu más humananmente "llibranos de la pesada carga de les nueses hestories" y volver al únicu llugar de poder, el momentu presente.
domingo, 1 de enero de 2012
Suscribirse a:
Entradas (Atom)